styl wczesny
Encyklopedia PWN
miasto w województwie pomor., pow. grodzki, nad Zat. Gdańską, między Gdańskiem a Gdynią, z którymi tworzy zespół miejski Trójmiasto.
miejscowość w południowej Szwecji, w Skanii, na południowy zachód od Hässleholm;
archeol. kultura wczesnego neolitu rozwijająca się na terenie Finlandii i Karelii, datowana na 1. poł. IV–poł. III tysiąclecia p.n.e., poprzedzająca pojawienie się najstarszych zespołów kultury ceramiki grzebykowej (tzw. stylu I);
stile concitato
styl w muzyce dramatycznej wczesnego baroku, związany z monodią akompaniowaną, podkreślający ekspresję muzyki, przeciwstawiany dawnemu stile osservato.
[s. konczitạto; wł.],
muz. styl wczesnej muzyki operowej, związany z monodią akompaniowaną i recytatywem jako środkami przedstawiania uczuć.
Początki sztuki sumeryjskiej sięgają schyłku IV tysiącl. p.n.e., kiedy prawdopodobnie wyodrębniła się grupa wyspecjalizowanych rzemieślników-artystów i powstały pierwsze dzieła rzeźbiarskie (statuetka króla-kapłana, głowa „Damy z Ur”, stela polowania na lwy, reliefowa waza Inany) oraz pojawiły się pieczęcie cylindryczne.
